Omschrijving
Peyote is een kleine cactus (2 tot 12 cm in diameter en ongeveer 5 in hoogte) zonder stekels. De bolvormige cactus heeft een opvallend uiterlijk met een lichaam dat is verdeeld in 5 tot 13 knopvormige segmenten. De cactus produceert sporadisch bloemen; deze worden gevolgd door klein eetbaar roze fruit. De knotsvormige tot langwerpige, vlezige vruchten zijn kaal en min of meer roze gekleurd. Op de vervaldag zijn ze bruinwit en droog. De vruchten barsten niet vanzelf open en zijn tussen de 1,5 en 2 cm lang. Ze bevatten zwarte, peervormige zaden die 1 tot 1,5 mm lang en 1 mm breed zijn. De zaden hebben hete en vochtige omstandigheden nodig om te ontkiemen.
Peyote bevat een groot spectrum fenethylamine-alkaloïden. De belangrijkste is mescaline. Het gehalte mescaline in peyote cactussen is ongeveer 0,4% bij verse cactussen, en 3-6% wanneer het gedroogd is. Peyote groeit over het algemeen extreem langzaam. Gecultiveerde exemplaren groeien aanzienlijk sneller. Een snellere groei kan onder andere worden bereikt door peyote op volwassen San Pedro-wortels te enten.
Mescaline (3,4,5-trimethoxyfenethylamine) is een serotonerge psychedelica (net als psilocybine en LSD), wat betekent dat het zijn effecten uitoefent door invloed uit te oefenen op de serotonine 5-HT2A-receptoren in ons lichaam. Peyote bevat naast mescaline ook hordenine, een alkaloïde die werkt als een zogenaamde MAO-remmer. Deze verbinding voorkomt dat het lichaam mescaline te snel opneemt. Zonder deze verbinding zouden de effecten van mescaline minder merkbaar zijn.
De geschiedenis van Mescaline Cactussen
Het gebruik van mescaline cactussen dateert al uit vele duizenden jaren terug. Sterker nog: men stelt dat Mescaline een van de oudste psychedelica is die door mensen wordt gebruikt. Peyote wordt bijvoorbeeld al zeker 5.700 jaar gebruikt door indianen in Mexico.
In 2005 gebruikten onderzoekers radiokoolstofdatering en alkaloïdeanalyse om twee exemplaren van peyote-knoppen te bestuderen die zijn gevonden in archeologische opgravingen van een plek genaamd Shumla Cave No. 5 aan de Rio Grande in Texas. Het bleek dat de monsters afkomstig waren tussen de 3780 en 3660 voor Christus. Alkaloïde-extractie leverde ongeveer 2% van de alkaloïden inclusief mescaline in beide monsters op. Dit geeft aan dat inheemse Noord-Amerikanen waarschijnlijk sinds minstens vijf en een half duizend jaar geleden peyote gebruikten.
Europeanen merkten al bij vroeg contact met de Indianen het gebruik van deze bijzondere cactus op bij religieuze ceremonies, met name door de Huichols in Mexico. Andere mescaline-bevattende cactussen zoals de San Pedro hebben een lange geschiedenis van gebruik in Zuid-Amerika, van Peru tot Ecuador. Mescaline werd voor het eerst geïsoleerd en geïdentificeerd in 1897 door de Duitse chemicus Arthur Heffter en voor het eerst gesynthetiseerd in 1918 door Ernst Späth. Acht jaar later werd een uitgebreide studie van de effecten van mescaline gepubliceerd in ‘Der Meskalunraush’, wat ‘The Mescaline High’ betekent.
In 1953 nam Aldous Huxley deel aan een experiment waarin hij 400 mg mescaline onder toezicht van psychiater Humphry Osmond innam. Hij vertelde over zijn ervaringen in het boek The Doors of Perception in 1954, wat uiteindelijk één van de meest gerefereerde stukken literatuur werd in de psychedelische gemeenschap. Leuk weetje: de rockband The Doors ontleent zijn naam aan de titel van het boek.
Hoe worden peyote gebruikt?
Het drinken van thee gemaakt van peyote is een van de oudst bekende voorbeelden van psychedelisch drugsgebruik. In de meeste gevallen wordt de wortel-top afgesneden en vervolgens gedroogd. Deze koppen worden vervolgens gedroogd om schijfvormige knoppen te maken. Deze knoppen worden meestal gekauwd of gedrenkt in water om een bedwelmende thee te produceren. Peyote kan rauw of gedroogd worden geconsumeerd, maar is buitengewoon bitter.
Een andere, steeds populairder wordende, manier om peyote te nuttigen, is door de cactus te vermalen tot poeder en dit te verwerken in oplosbare capsules.
Effecten en bijwerkingen van mescaline
Het gebruik van peyote heeft verschillende effecten. Gebruikers rapporteren vooral bij hogere doses meer negatieve effecten. Mescaline kan verschillende fysieke, cognitieve en visuele effecten veroorzaken. Visuele hallucinaties kunnen variëren van verbeterde kleuren en helderheid tot geometrische vormen en complexe fractals. Peyote wordt ook gebruikt voor verschillende medicinale redenen. Vanwege de beperkte aard ervan zijn er echter relatief weinig onderzoeken gedaan naar de genezende eigenschappen van peyote cactussen.
Alhoewel de effecten van mescaline per persoon kunnen variëren, is peyote in staat de gebruiker een zeer psychedelische reis te bezorgen. De toestand die wordt veroorzaakt door mescaline wordt over het algemeen als helderder omschreven dan de effecten van LSD. De meeste personen die peyote nuttigen, omschrijven de ervaring als iets positiefs. Het zijn echter veelal de visuele hallucinaties waar de meeste mensen het meest naar op zoek zijn.
Misselijkheid en braken geassocieerd met het consumeren van de cactus zelf wordt beschouwd als een belangrijk onderdeel van de ervaring. Het wordt beschouwd als een reinigend effect op de geest en het lichaam. Mescaline werkt daarnaast als een stimulerend middel, waardoor gebruikers zich energieker voelen en graag willen bewegen.
Het duurt ongeveer 40 minuten om de primaire effecten van mescaline te ervaren. Deze houden vervolgens zo’n 8 tot 12 uur aan.
De bijwerkingen en effecten van mescaline vind je hieronder:
Positieve effecten
- Gevoelens van onderlinge verbondenheid
- Geestelijke gebeurtenissen
- Euforie
- Verhoogde gevoeligheid voor aanrakingen
- Verhoogde reukzin
- Verhoogde persistentie van het gezichtsvermogen
Neutrale effecten
- Veranderde denkprocessen
- Een veranderd gevoel voor tijd en zelfbewustzijn
- Visuele fenomenen
- Synesthesie (vooral in combinatie met muziek)
- Perifere stimulatie
- Verhoogde cardiovasculaire activiteit
- Verhoogde transpiratie
Negatieve effecten
- Misselijkheid
- Braken
- Ongewenste spirituele ervaringen
- Spanning
- Angst